მთავარი »
2011 »
მაისი »
26 » დიდი სიყვარულის პატარა ამბავი 24
13:40 დიდი სიყვარულის პატარა ამბავი 24 |
დავხედე და არ მჯეროდა..
-ეს სიმართლეა?
-კი სიმართლეა-მალე დედა იქნები-მითხრა ნინიმ-გამახხენდა ყველაფერი,მერე ისევ დამიბინდდა..-მესამე თვეში ხარ..
-მადლობ
ნინი და წამოვედი..დედა?მზად არ ვიყავი..მაგრამ მინდოდა პატარა.პატარა
ანგელოზი.სახლსი გავიქეცი რომ ეს ამბავი ლაშასთვის მეთქვა,მაგრამ
სანერვიულო ძალიან ბევრი მქონდა.ხვალ ლაშას ოპერაციას უკეთებდნენ.ბოლო
შანსი იყო.ქუჩაში გავედი.მციოდა.თოვლი მუხლამდე იყო..ფიფქები სახეზე
მადნებოდნენ,მაგრამ მზე ცაზე მაინც იყო,როგორ პატარა იმედი ჩემს
გულში.უცებ გავჩერდი და თვალი ნაცნობს მოვკარი.შავებში ჩაცმული და უზარო
გამომეტყველების..გული ამიჩქარდა.აქ რა უნდოდა?იმ ამბიდან 2 თვე იყო
გასული და ეს აქ..არა არ მჯეროდა.თვალები დავხუჭე და ისევ გავახილე.არა ის
ნამდვილად აქ იყო.შემომხედა და მეც შევხედე.ის ჩესკენ გამოემართა.
-ქალბატონო -თქვენ აქ..ნიკას დედა იყო.ისეთივე მწველი მზერით მიყურებდა..აქ რა უნდოდა?
-სამკურნალოდ ჩამოვედი-პრობლემები მაქვს..შენ აქ რა გინდა?იქ ხო გამიმწარე სიცოცხლე..
-არ იყო ჩემი ბრალლი-ვუთხარი გაბრაზებული ხმით..-მან ეს თვითონ ჩაიდინა..
-არა,შენ
მომიკალი შვილი და აზღვევ..ასე გამომემშვიდობა.მე კი ერთ ადგილას
გავიყინე,თითქოს დავიწყებულმა მოგონებებმა ახლად შემახსენედ
თავი..ცრემლები წამომივიდა,მაგრამ ისე ციოდა შემეშინდა არ
გაყინულიყვნენ,ორი ნაბიჯი გადავდგი და ისევ გავჩერდი შუა ტრასაზე..ვეღარ
მივდიოდი.უცებ მანქანის სიგნალის ხმა გავიგე.
-ჰეეყ-დამიყვირა ვიღაცამ.მივიხედე და ნინი იყო.ეხლა არ იყო სავაადმყოფოში..თუმცა მეც წუთებიც წინ ვიყავი.
-თაათაა?გადმოვიდა ნინი..რა ხდება??
-არაფერი ნინი,სად მიდიხარ?
-შენი სახლისკენ წამო წაგიყვან..
-მადლობ-ვუთხარი და ჩავჯექი შავ ჯიპში..ხმა არცერთს არ ამოგვიღია.ეტყობა ხვდებოდა,რომ ხასიათზე არ ვიყავი.სასტუმროსთან გამიჩერა..
-მადლობ
-თავს მოუარე და არ გაცივდე-მითხრა..
-კარგიი-და
კარი მივაჯახუნე.ისევ ლაშას დედაზეწ ვფიქრობდი..მისი სიკვდილის შემდეგ
პირველ დღეებში მეც ჩემს თავს ვადანაშაულებდი,მაგრამ მამაოსთან საუბრის
შემდეგ.თან ისიც ხომ ლაშას მამა იყო.ამ ფიქრებით შევაბიჯე
სასტუმროში..ავედი ზემოთ და კარი შევაღე.ლაშა არ იყო..ალბათ სასადილოში
ჩასულიყო.მეც წამოვწექი ცოტა ხანს,შემდეგ კი მომშივდა და ქვემოთ ჩასვლა
დავაპირე..თან ლაშასთვის ამბები უნდა მეცნობებინა.კარი გავაღე და კიბეებზე
ჩავედი..იქვე გავშეშდი.
-ვააიმე-ვიყვირე..მაგრამ არავის არ შემოუხედავს ერთის გარდა..ისევ ისეთი მზერა და მანერები..არ მჯეროდა არა..
|
|
კატეგორია: სასიყვარულო, ისტორიები |
ნანახია: 769 |
დაამატა: lukito
| რეიტინგი: 0.0/0 |
კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს
[
რეგისტრაცია |
შესვლა ]
